Μια σημαντική χρονιά για τη χώρα ξεκίνησε. Η Ελλάδα άντεξε. Και δείχνει ότι μπορεί να διεκδικήσει μια άλλη πορεία μέσα σε μια Ευρώπη και σε έναν κόσμο που τίποτε δεν θυμίζει αυτό που ήταν μια δεκαετία πριν. Βέβαια οι συνέπειες της κρίσης παραμένουν για τους πολίτες. Μια χώρα με τέτοια ποσοστά ανεργίας δεν μπορεί ούτε περήφανη να αισθάνεται, ούτε ήσυχη. Ετσι το μείζον ερώτημα είναι ποιος συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων μπορεί να είναι ο οδηγός για μια ουσιαστική διέξοδο, για ένα νέο σχέδιο πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής ανόρθωσης για τη χώρα.

Το ερώτημα αυτό δεν απασχολεί μόνον εμάς. Διαπερνά όλα τα κράτη και τους λαούς της ευρωπαϊκής μας οικογένειας. Σε λίγους μήνες θα συγκρουστούν πολιτικά και βεβαίως εκλογικά οι δύο μεγάλες παρατάξεις της ηπείρου μας. Το κόμμα των ευρωπαίων σοσιαλιστών και δημοκρατών και το αντίστοιχο Λαϊκό Κόμμα. Με διαφορετικά προγράμματα και διαφορετικές ατζέντες.

Για τη χώρα μας είναι μια μεγάλη ευκαιρία ανασυγκρότησης της ευρύτερης παράταξης της δημοκρατικής Αριστεράς και του φιλελεύθερου κέντρου, και συμμετοχής της σʼ αυτή την προσπάθεια. Υστερα από μια δύσκολη περίοδο δεν αντέχουμε άλλο λαϊκισμό, άλλο κρατισμό, άλλο πελατειακό σύστημα, άλλη υπονόμευση της πραγματικής ανάπτυξης, μια άλλη επιστροφή στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα που με κόπους αφήσαμε πίσω μας μετά τη μεταπολίτευση και οριστικά μετά το 1981.

Η διακήρυξη – πρόσκληση των 58 αποτέλεσε μια καινοτόμο προσπάθεια ανασυγκρότησης της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης. Με θάρρος και χωρίς ενοχές, διατύπωσε την άποψη ότι η Κεντροαριστερά και μπορεί να διατυπώνει εναλλακτικό λόγο και να συμβάλλει στη σωτηρία της χώρας με συμμαχίες όταν το απαιτούν οι περιστάσεις. Σύνηθες βέβαια για την Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς να ισχυρίζεται κανείς ότι αλλοιώνεται η φυσιογνωμία των φορέων της. Εδώ βέβαια που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα, εδώ που έχουμε τους περισσότερους από κάθε άλλη χώρα «αριστερούς» με οσμή από το παρελθόν, αυτό είναι μείζον επιχείρημα για να μείνουμε στα παλιά.

Δυστυχώς η πλειοψηφία της ΔΗΜΑΡ επέλεξε να μείνει έξω από το εγχείρημα και ευτυχώς το ΠΑΣΟΚ, με συνεδριακή απόφαση που επιβεβαιώθηκε και στην τελευταία σύνοδο της ΚΠΕ στήριξε την πρόσκληση. Η πρόσκληση των 58 δεν αποτελεί πυρήνα νέου κόμματος. Το στοίχημα βρίσκεται μπροστά μας. Αν η Κεντροαριστερά δώσει συσπειρωμένη και με επιτυχία τη μάχη των ευρωεκλογών, τότε ο δρόμος για μια άλλη πολιτική ήθους, ύφους και περιεχομένου θα έχει ανοίξει!

Ο Χρ. Δερβενης είναι πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ και μέλος της συντακτικής επιτροπής της Μεταρρυθμισης