Για πολλά χρόνια οι Νευροεπιστήμονες πίστευαν ότι ο ενήλικος εγκέφαλος δεν έχει δυνατότητες αναγέννησης, ανανέωσης. Θεωρούσαν ότι νωρίς μετά τη γέννηση μας οι νευρώνες γίνονται μετα-μιτωτικά κύτταρα, δεν μπορούν δηλαδή να μπουν σε μίτωση, να πολλαπλασιαστούν, να ανανεωθούν, όπως συμβαίνει στον αναπτυσσόμενο, εμβρυικό εγκέφαλο. Το δόγμα αυτό καταρρίφθηκε πριν λίγα χρόνια. Σήμερα γνωρίζουμε ότι βαθιά μέσα στον ενήλικο εγκέφαλο παραμένουν κρυμμένα αναπτυξιακά, «εμβρυικά» νευρικά βλαστικά κύτταρα (π.χ. στον Ιππόκαμπο, την Υποκοιλιακή Ζώνη, τον Οσφρητικό Βολβό) που έχουν τη δυνατότητα της ανανέωσης των νευρώνων, της αναγέννησης του εγκέφαλου, ακόμη και σε ένα γηράσκοντα εγκέφαλο. Είναι όμως λίγα σε αριθμό για να επιτελέσουν αποτελεσματικά την αναγεννητική αποστολή τους. Προσπαθούμε να μάθουμε πως θα τα οδηγήσουμε σε πολλαπλασιασμό, θα αυξήσουμε δηλαδή με φάρμακα τον αριθμό τους, θα πετύχουμε την ενδογενή αναγέννηση του εγκεφάλου σε κατάσταση εκφύλισης-γήρανσης, την εγκεφαλική αυτοΐαση, μιμούμενοι τον εμβρυικό εγκέφαλο. Όσοι διερευνούμε την νευρωνική ανανέωση-αναγέννηση, γνωρίζουμε τη δυσκολία του εγχειρήματος, αλλά και την καθοριστική θεραπευτική παρέμβαση στη νευροεκφύλιση με την πραγμάτωση του.
Οι παραλληλισμοί της εγκεφαλικής ανανέωσης, της αναγέννησης με αυτήν της πατρίδας μας είναι ισχυροί! Τα φαινόμενα εκφύλισης στην κοινωνική, πολιτιστική, ακαδημαϊκή, δικαστική, οικονομική, πολιτική σκηνή διάχυτα. Φαινόμενα γήρανσης του τόπου μας, της κοινωνίας του, των θεσμών του, ιδιαίτερα των ελίτ του. Μερικοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ανανέωση, η αναγέννηση είναι αδύνατη, όπως στην περίπτωση του ενήλικου, του γηράσκοντος εγκέφαλου. Μας προτείνουν λοιπόν μοιρολατρικά μία από τα ίδια, αυτά που μας φέραν εδώ. Να μην αλλάξει τίποτα. Υπόσχονται την επιστροφή στην χειμερία φαντασίωση που ζήσαμε για δεκαετίες, στις ίδιες γερασμένες εσωστρεφείς εύκολες λύσεις της ήσσονος προσπάθειας, τα καθεστωτικά, συντεχνιακά μικροσυμφέροντα, τις εκφυλιστικές «δεξιο-αριστερές» συντηρητικές ιδεοληψίες. Βαθιά όμως μέσα στην αποσυντιθέμενη κοινωνία φωλιάζουν βλαστικές, ανανεωτικές, αναγεννητικές δυνάμεις. Ασφυκτιούν αλλά προσπαθούν για την ανανέωση του κοινωνικού, οικονομικού, πολιτικού μικρόκοσμού τους. Το στοίχημα σήμερα είναι να βοηθήσουμε να πολλαπλασιαστούν αυτές οι ενδογενείς βλαστικές δυνάμεις, ώστε να κάνουν τη διαφορά στον κοινωνικό και πολιτικό μακρόκοσμο. Να πάρουν στη πλάτη τους την αυτοΐαση του τόπου, πέρα από τους απλοϊκούς διαχωρισμούς μνημόνιο-αντιμνημόνιο που βολεύουν τους γηράσκοντες πολιτικούς εγκέφαλους της δεξιο-αριστερής συντήρησης.
Στη περίπτωση του εγκεφάλου, τα βλαστικά κύτταρα πολλαπλασιάζονται κάτω από την επίδραση αυξητικών και νευροτροφικών παραγόντων. Ανάλογης τροφικής, αναγεννητικής επίδρασης έχει ανάγκη και το γηράσκον πολιτικό σύστημα, ιδιαίτερα αυτό της Κεντροαριστεράς, που πρεσβεύει την τόσο αναγκαία σήμερα πολιτική του μέτρου, του ορθολογισμού, της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας. Είναι, δυστυχώς για τη χώρα, κοινή και δημοσκοπική πλέον διαπίστωση ότι τα δύο κόμματα του χώρου (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) δεν έχουν σφυγμό στην κοινωνία, οι πολίτες δεν εμπιστεύονται το υπάρχον πολιτικό και κομματικό προσωπικό, η διαφαινόμενη δε επικίνδυνη νέα πόλωση του πολιτικού συστήματος (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) κάνει επιτακτική την άμεση ανανέωση, την αναγέννηση του μεσαίου χώρου.
Τον τροφικό, αναγεννητικό αυτό ρόλο για την Κεντροαριστερά φιλοδοξεί να παίξει η Πρωτοβουλία των 58, που στοχεύει στην από τα κάτω πολιτική κινητοποίηση φρέσκων βλαστικών κυττάρων της κοινωνίας, επιτυχημένων στον χώρο τους δηλαδή πολιτών που δεν ζουν για ή από την πολιτική. Η αρχική προσπάθεια της Πρωτοβουλίας των 58 ήταν τον μπόλιασμα με φρέσκα μυαλά των δύο κομμάτων της Κεντροαριστεράς, με την δημιουργία μίας «πολιτικής διεπιφάνειας» συνεργασίας και πολιτικής συμπόρευσης των κομμάτων, κινήσεων και ανένταχτων πολιτών του χώρου. Δυστυχώς οι κομματικές νομενκλατούρες, θορυβωδώς αυτή της ΔΗΜΑΡ και υπόκωφα αυτή του ΠΑΣΟΚ, αρνούνται την ανανέωση, αντιδρούν σαν να μην άλλαξε τίποτα, με συσπείρωση γύρο από εκφυλισμένες κομματικές δομές που αδυνατούν να αντιληφθούν την έντονη απόρριψη της κοινωνίας. Η διατήρηση αυτής της κατάστασης οδηγεί με βεβαιότητα στην εκφύλιση του μεσαίου χώρου, στην εκλογική σύνθλιψη του από τον καταστροφικό για τη χώρα νέο διπολισμό.
Η Πρωτοβουλία των 58 αντιμετωπίζει πλέον το δίλημμα της αναθεώρησης της μορφής της πολιτικής της παρέμβασης. Πιο ρεαλιστική και πολιτικά αποτελεσματική κίνηση δείχνει πλέον η αναστροφή της φοράς πολιτικής μετακίνησης: αντί το φρέσκο να μπολιάσει το παλιό, ίσως είναι πολιτικά προτιμότερο το ποιοτικό παλιό να εμπλουτίσει με εμπειρία το φρέσκο με την δημιουργία μιας νέας Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης. Όπως και στη περίπτωση του αναπτυσσόμενου αλλά και του γηράσκοντος, εκφυλιζόμενου εγκεφάλου η αναγέννηση είναι επιτυχής μόνο όταν τα νέα βλαστικά κύτταρα αναλαμβάνουν δράση.
Καθηγητής Φαρμακολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστήμιου Κρήτης
Κύριε Γραβάνη,
Όπως γράφει σήμερα ΤΟ ΒΗΜΑ, 29% των ερωτηθέντων “ζητάει” ένα νέο “άφθαρτο” κόμμα της Κεντροαριστεράς και προς τα εκεί πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα. Ο/Η επικεφαλής πρέπει να επιλεγεί με κάποιου είδους ανοικτή ψηφοφορία και έπειτα “το ποιοτικό παλιό που θα εμπλουτίσει με εμπειρία το φρέσκο” να επιλεγεί με αυστηρά κριτήρια που σχετίζονται με την προηγούμενη ουσιαστική προσφορά και την άμεμπτη παρουσία (και ως προς το “νόμιμο” και ως προς το “ηθικό”).
Με εκτίμηση,
Βασίλης Κόλιας
Αν οι 58 και οι υποστηρικτές της πρωτοβουλίας, πιστεύουν ότι έχει σημασία σήμερα, να εξετάσουμε, από πού κρατάει η σκούφια του καθενός μας. Τι πίστευε την περασμένη δεκαετία. Πιο κόμμα υποστήριξε ο παππούς του. Λυπάμαι, αλλά σας πληροφορώ, ότι αυτά βολεύουν, την τρόικα και τα νέα αφεντικά της Πατρίδας μας.
Όσοι εμείς θα γράφουμε άρθρα, σχόλια και απόψεις, τόσο περισσότερο χρόνο θα δίνουμε στα νέα αφεντικά μας να πειραματίζονται πάνω στην Πατρίδα και το έθνος μας.
Οι σημερινοί “κυβερνώντες” την πατρίδα μας, είναι δωσίλογοι, γιατί είναι διατεθειμένοι να ψηφίσουν οτιδήποτε τους ζητηθεί από τα αφεντικά αρκεί να διατηρήσουν έστω και μια μέρα ακόμα την θέση τους. Στην καρέκλα του Πρωθυπουργού, του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης, του Υπουργού, του Βουλευτή, κλπ κλπ.
Μια κίνηση για την, ανεξαρτησία της Πατρίδας μας, με Εθνική και Λαϊκή κυριαρχία, θα δώσει έμπνευση και ελπίδα στον κόσμο να ακολουθήσει.
Μέχρι σήμερα πάντως, δεν βλέπουν καμιά τέτοια πρόταση ή κατεύθυνση από κανέναν. Κάνουν λοιπόν ότι δεν ακούνε, γιατί όλα είναι άνευ σημασίας, εκτός τόπου, χρόνου, αλλά και επικίνδυνα να απασχολήσουν τώρα κάθε Πατριώτη.
Καλή Χρονιά σε όλους με μια ευχή. Το 2014 ας γίνει το έτος που θα ξεκινήσει ο ξεσηκωμός για την λευτεριά της Πατρίδας μας.
Συμφωνώ με τον κο Κόλια, προσθέτοντας όμως τον ενδοιασμό μου για την μέθοδο επιλογής της /του επικεφαλή. Και αυτό επειδή η εμπειρία του παρελθόντος δείχνει ότι πάντα γινόντουσαν προσπάθειες (δυστυχώς) “καπελώματος” από τους “δεινόσαυρους” της πολιτικής που κατέστρεψαν τον Τόπο μας.
[…] Φρέσκα κεντροαριστερά μυαλά Αχιλέας Γραβάνης, Athens Voice, 27/12/2013 Για πολλά χρόνια οι Νευροεπιστήμονες πίστευαν ότι ο ενήλικος εγκέφαλος δεν έχει δυνατότητες αναγέννησης, ανανέωσης. Θεωρούσαν ότι νωρίς μετά τη γέννηση μας οι νευρώνες γίνονται μετα-μιτωτικά κύτταρα, δεν μπορούν δηλαδή να μπουν σε μίτωση, να πολλαπλασιαστούν, να ανανεωθούν, όπως συμβαίνει στον αναπτυσσόμενο, εμβρυικό εγκέφαλο. Το δόγμα αυτό καταρρίφθηκε πριν λίγα χρόνια..Διαβάστε περισσότερα.. […]
Επιτέλους τολμήστε και προχωρείστε. Ψάχνουμε κάτι νέο, άφθαρτο με όραμα που θα πρέπει για μένα να έχει διπλό στόχο: Μια Ελλάδα απαγκιστρωμένη από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος στο εσωτερικό της Σύγχρονες δομές με διαφάνεια και αξιοκρατία. Εφαρμογή των νόμων για όλους με κάθε κόστος. Δημοκρατική, ηθική και πολιτική αναγέννηση χωρίς συμβιβασμούς και συμψηφισμούς. Δύσκολα να αλλάξει ο Έλληνας μετά από τόσα χρόνια εκφυλιστικής προπαγάνδας και κρατικίστικης – συντεχνιακής νοοτροπίας. Αλλά τώρα είναι η ώρα των αποφάσεων και της νέας προοπτικής για το μέλλον της χώρας μας και κάποιοι πρέπει να τολμήσουν. Ο άλλος στόχος έχει να κάνει με την εξωτερική μας πολιτική. Δεν μας φταίει κανείς Κανένας δεν είναι φίλος ή εχθρός μας Όλα είναι θέμα σωστής διπλωματίας και αυτό ας το καταλάβουμε οι Έλληνες πολίτες και οι πολιτικοί μας ας σταματήσουν να ρίχνουν το φταίξιμο για τα δεινά μας στον Τούρκο, τον Γερμανό και τους άλλους. Να φροντίσουμε για μια ελληνοκεντρική εξωτερική πολιτική με εκμετάλλευση όλων των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων, στρατηγική θέση της χώρας, μέλος της ΕΕ, πολιτισμό μας, φυσικό πλούτο κ.α. Όσο στο εσωτερικό θα έχουμε ένα σύγχρονο και λειτουργικό κράτος τόσο πιο δυνατοί θα είμαστε και στην εξωτερική μας πολιτική. Ένα νέο λοιπόν κοινωνικό συμβόλαιο, με όραμα και αξιοποίηση των νέων μας και όλων όσων προδοθήκαμε από κάποιους που το κράτος το θεωρούσαν προσωπικό τους λάφυρο και μας οδήγησαν στην σημερινή τραγωδία. Προχωρείστε πιο γρήγορα. Αφήστε πίσω σας τον κύριο Βενιζέλο και την ομάδα του και κυρίως την μεγάλη για μένα απογοήτευση που ακούει στο όνομα Κουβέλης. Μπορούμε και χωρίς αυτούς. Καλή Χρονιά
Η προσπάθεια της κεντροαριστεράς όπως την περιγράφει ο Καθηγητής Γραβάνης, να εμπλουτίσει το πολιτικό σύστημα με “ανανεωτικά, βλαστικά κύτταρα” έχει να υπερβεί τεράστιες δυσκολίες για να οδηγήσει σε μια “μετάλαξη” και “λοβοτομή” μιας καταστημένης πολιτκής νοοτροπίας, εγκατεστημένης στον “εγκέφαλο” του συστήματος για πολλές δεκαετίες. Όμως αξίζει την προσπάθεια
Εδώ και δεκαετίες πολλές, έχει εγκαθιδρυθεί στην πολιτική πρακτική, ένας μηχανισμός φθοράς των ανθρώπων που εισέρχονται στον χώρο της πολιτικής, με αποτέλεσμα ακόμη και “υγιείς” δυνάμεις που μπαίνουν στην πολιτική με όραμα,να μην αντέχουν για πολύ στην τεράστια πίεση της δύναμης του μηχανισμού φθοράς, όσο και αν ανθίστανται. Στο τέλος οι “υγιείς” αυτές δυνάμεις οδηγούνται στο δίλημα, ή προσραμόζομαι ή εξαφανίζομαι από την πολιτική. Ο καθένας μας έχει τέτοια παραδείγματα αξιόλογων προσώπων που μπήκαν με όραμα στην πολιτκή αλλά δεν άντεξαν στην πίεση του μηχανισμού φθοράς με αποτέλεσμα είτε να προσαρμοστούν είτε να εξαφανιστούν από την πολιτική.
Όμως αφού “το παλιό” δεν έχει πλέον μέλλον, πρέπει πρώτη φάση να εμπλουτιστεί με “φρέσκα μυαλά” και “ανανωτικά βλαστοκύτταρα” και σε δεύτερη φάση να αποχωρήσε. Πιστεύω πως αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος της κεντροαριστεράς.
Ενδιαφέρων ο παραλληλισμός της αναγέννησης των εγκεφαλικών κυττάρων με αυτόν της λεγόμενης κεντροαριστεράς! (Αλήθεια ποιό είναι το ιδεολογικό της υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα χτισθεί η απαιτούμενη αναγκαία πολιτική για την υπέρβαση της κρίσης ,η οποία δεν είναι μόνο Ελληνική;)
Η τροφή των βλαστικών κυττάρων προφανώς θα είναι ένας νέος αέρας ιδεών – προτάσεων, ο οποίος θα αξιολογεί την πορεία των κοινωνιών και των οικονομιών στη μεταπολεμική παγκόσμια ιστορία και θα εξειδικεύει στην περιοχή μας.
Το μόρφωμα που ονομάζεται ΕΕ ή καλλίτερα τα διάφορα Funds που βρίσκονται πίσω τους δεν πρόκειται να αλλάξει πολιτική απέναντι στις κοινωνίες του Νότου της Ευρώπης. Διαφθορά Απαξίωση του παραγόμενου πλούτου θα είναι οι πυλώνες της πολιτικής τους. Ακόμα και οι “Σοσιαλιστές” του Βορά να κυριαρχήσουν θα ακολουθήσουν την ίδια αν όχι χειρότερη πολιτική. Πάνω σε αυτή εξ άλλου την αντίθεση οικοδομήθηκε και η σκέψη του Α. Παπανδρέου και άλλων Μαρξιστών Οικονομολόγων στις αρχές της Δεκαετίας του 70.
Η γήρανση των ιδεών σε όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής οφείλεται σε αυτό ακριβώς το σημείο . Στο ότι δηλαδή δεν θίγεται ή έννοια του ιερού Τέρατος που ονομάζεται ΕΕ ή καλλίτερα ΕΕ Γερμανίας. Μένουν οι περισσότεροι στην άποψη πως δρόμος χωρίς ΕΕ δεν υπάρχει. Φαίνεται πως είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα δωμάτιο χωρίς πόρτες και ψάχνουμε να βρούμε διέξοδο. Αυτό το κλίμα έχει περάσει στη βάση της κοινωνίας και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση φασιστικών και τερατόμορφων απόψεων και δράσεων. Ποιές αλλαγές άραγε θα επιφέρει η ανάδειξη των ¨βλαστικών κυττάρων του ιππόκαμπου του κροταφικού λοβού και αλλαχού; Μήπως είναι πιο πιθανό η έκθεση αυτών των κυττάρων στο τοξικό περιβάλλον που προανέφερα να οδηγήσει στον πλήρη εκφυλισμό τους; Ρίχνω την ιδέα – μιλώντας πάντα από καρδιάς και αφουγκραζόμενος την καθημερινή αγωνία της κοινωνίας- μήπως πρέπει να αρχίσουμε τη συζήτηση για τη ν ΕΕ του Νότου της Ευρώπης και του Βορά της Αφρικής; Πλούτος υπάρχει, Πολιτισμός και Ιστορία Ζηλευτά. Γιατί να μη τολμήσουμε;
Γιώτης Κώστας Βιολόγος