Συνέδριο-φιάσκο, ή μια αναγκαία προσπάθεια στον δρόμο προς μια μεγαλύτερη Κεντροαριστερά; Το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που ηγεμόνευσε πολιτικά κατά το μεγαλύτερο μέρος της Μεταπολίτευσης, κατεβάζει σήμερα – και τυπικά – τα ρολά. Η Φώφη Γεννηματά κράτησε κλειστά τα αυτιά της στις φωνές εντός του κόμματος και σήμερα το απόγευμα θα φύγει με το τελικό αποτέλεσμα στην τσέπη του κόκκινου κοστουμιού της. Ελέγχει τους συνέδρους και θα περάσει το καταστατικό που εξυπηρετεί τις επιδιώξεις της. Θα ψηφίσουν ότι ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ θα είναι και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Άλλωστε τα κόμματα-συνιστώσες του ΚΙΝΑΛ εκπροσωπούνται από τα όργανα του φορέα που δημιούργησαν. Η ίδια ως Πρόεδρος της παράταξης έχει μπροστά της θητεία δύο ετών. Ωστόσο, θα βρεθεί αντιμέτωπη με την εσωστρέφεια και μετά το συνέδριο και οι διαγραφές είναι η πιθανότερη εξέλιξη – εφόσον δεν υπάρξει η πολυπόθητη συμφωνία με το Νίκο Ανδρουλάκη.
Με το τελευταίο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΝΑΛ μετατρέπεται σε ένα αρχηγικό – προσωποπαγές κόμμα, που ελέγχεται από την Φώφη Γεννηματά και τον πυρήνα των στελεχών που την περιστοιχίζουν. Με τον τρόπο αυτό αποχωρεί ουσιαστικά από την διεκδίκηση του Κέντρου και αρκείται σε ένα μικρό χώρο, όσον έχει απομείνει ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΚΙΝΑΛ παύει πλέον να είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα με ρεύματα ιδεών που εκπροσωπούν ένα ευρύ πολιτικό φάσμα από το λεγόμενο «προοδευτικό κέντρο» έως την ανανεωτική αριστερά, αφού έχει απομακρύνει σε διάφορες φάσεις, το μεγαλύτερο κομμάτι του πρώην εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ και της δημοκρατικής – ευρωπαϊκής αριστεράς. Την ίδια στιγμή το αποκαλούμενο σοσιαλιστικό – Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ βρίσκεται, στην πλειονότητα του, στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο «αρχηγισμός» (προειδοποίηση διαγραφών, εξοβελισμοί σημαντικών πολιτικών στελεχών, διορισμοί οργάνων με «ήσυχους») που προσπαθεί να ασκήσει η Φώφη Γεννηματά, δεν συναρπάζει ψηφοφόρους ούτε αντιστοιχεί σε λειτουργία ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Οι σύνεδροι είναι όλοι διορισμένοι και η προτροπή σε όποιον διαφωνεί με την πολιτική των ίσων αποστάσεων από ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ να ανοίξει την πόρτα της εξόδου, σε ένα κόμμα με το μικρό ποσοστό που διαθέτει το ΚΙΝΑΛ, προδιαγράφει πορεία συρρίκνωσης.
Με το τέλος του συνεδρίου η Φώφη Γεννηματά, όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα δεδομένα, θα έχει κερδίσει την εσωκομματική κυριαρχία, αλλά δεν θα έχει νικήσει την εσωστρέφεια. .Πολιτική προοπτική, δεν δείχνει να υπάρχει. Αναζητούνται διαρκώς βελούδινες ισορροπίες και «παζάρια» για ρυθμιστικές κινήσεις.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, έχει τα δικά του διλήμματα. Οι βασικοί του συνεργάτες, στην πλειοψηφία τους, τον πίεσαν για «εδώ και τώρα σύγκρουση», ενώ ο ίδιος θεωρεί ότι από την στιγμή που δεν τέθηκε θέμα ηγεσίας μετά τις εκλογές, δεν μπορεί να τεθεί τώρα. Έχοντας ως μειονέκτημα ότι δεν είναι βουλευτής και ως πλεονέκτημα ότι είναι ευρωβουλευτής – άρα μπορεί να αναπτύξει τις διεθνείς του επαφές – θα ασχοληθεί με το πως θα καλύψει το έλλειμμα εναλλακτικής πολιτικής πλατφόρμας για την διεκδίκηση της ηγεσίας το … 2021.
Ο Παύλος Γερουλάνος , δεν ξέρει κανείς πώς θα αντιδράσει. Βγήκε μπροστά και αντιπαρατέθηκε με την Φώφη Γεννηματά ποντάροντας στη «νεκρανάσταση» του ΠΑΣΟΚ, συγκέντρωσε μόλις 2000 υπογραφές, σύμφωνα με τις πληροφορίες και τώρα έχει να επιλέξει: Ηττημένος και υπό επιτήρηση, ή εκτός ΚΙΝΑΛ;
—
Πηγή άρθρου: https://www.liberal.gr/
