Το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ οδηγείται σε συνέδριο το σαββατοκύριακο χωρίς εκλεγμένους συνέδρους. Για την ακρίβεια με συνέδρους που είχαν εκλεγεί για συνέδριο άλλου κόμματος του Κινήματος Αλλαγής. Με την έννοια αυτή η δέσμευση της προέδρου Φώφης Γεννηματά στις 25 Απριλίου του 2017 ότι το έκτακτο συνέδριο θα εξέλεγε τη νέα Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ που με τη σειρά της θα… πήγε περίπατο.

Στο συνέδριο του σαββατοκύριακου το μόνο που θα αποφασιστεί σίγουρα είναι η παράταση της θητείας της προέδρου ώστε να συμπίπτει με την θητεία του ΚΙΝΑΝ. Κι ό,τι άλλο τυχόν αποφασιστεί δεν θα συζητηθεί. Τι συζήτηση να γίνει σε ένα συνέδριο που αρχίζει Σάββατο απόγευμα και ολοκληρώνεται Κυριακή μεσημέρι; Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Εκεί τα οδήγησε η ηγετική ομάδα του κινήματος υπό την καθοδήγηση της Φώφης Γεννηματά. Οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί και οι απορίες μελών και στελεχών μπήκαν στην προκρούστεια κλίνη των επιθυμιών της ηγεσίας και κατακρεουργήθηκαν.

Ότι όριζε την φυσιογνωμία των συνεδριών των σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων δεν έχει σχέση με το συνέδριο του Σαββατοκύριακου. Ούτε κείμενα θέσεων, ούτε πολιτικές επεξεργασίες ούτε εκλογή οργάνων. Μόνη ουσιαστική απόφαση που καλείται να πάρει αυτό το « Συνέδριο» είναι η παράταση της θητείας της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2021 οπότε λήγει και η Προεδρεία της στο ΚΙΝΑΛ. Κουνώντας το χαρτί με το χρέη του κόμματος και το αμαρτωλό ΑΦΜ που το καταδιώκει η ηγετική ομάδα επιχειρεί να κλείσει την οποιαδήποτε συζήτηση πριν καν αρχίσει. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τίποτα να συζητήσει πέρα από την παράταση της θητείας της προέδρου του.

Όλα τα άλλα είναι λυμένα. Η πολιτική του γραμμή, οι συμμαχίες του. Αφού την περίοδο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, ταυτίστηκε αντιπολιτευτικά με τη Νέα Δημοκρατία και έγινε παρακολούθημα της δικής της αντιπολιτευτικής τακτικής τώρα αναγκάζεται να συμπλέει μαζί της στα περισσότερα θέματα στη Βουλή και ο λόγος του -όταν επιχειρεί να αρθρώσει τέτοιο- βρίσκεται αντικειμενικά υπονομευμένος. Τα στελέχη του άλλοτε υποκύπτουν στις προτάσεις να πάρουν θέσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κι άλλοτε απογοητευμένα, αποστρατεύονται .

Αντί για κόμμα με όργανα και δομή αναδύεται ένας κομματικός- κοινοβουλευτικός μηχανισμός και πέραν τούτων ουδέν. Οσοι διαφωνούν και ζητούν δημοκρατικές διαδικασίες αντιμετωπίζονται ως υπονομευτές και θεωρούνται αποσυνάγωγοι. Το «νερόβραστο» στίγμα που εκπέμπει το ΚΙΝΑΛ αφήνει περιθώρια μόνο σε όσους βρίσκονται γύρω από την ηγετική ομάδα και σε εκείνους που έχουν να πουλήσουν εμπειρίες στην κρατική διοίκηση για να αγοράσουν κάποιες θέσεις όπως ήδη συμβαίνει με μια σειρά στελεχών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το ΠΑΣΟΚ οδηγείται στο συνέδριο που του ταιριάζει.