Αφορμή για τη σημερινή παρέμβαση αποτελεί η από μηνών κυοφορούμενη, αναγγελθείσα και αναμενόμενη σημερινή «Διακήρυξη των Πενήντα Οκτώ», οι οποίοι προσκαλούν όλους τους ανθρώπους της Κεντροαριστεράς (ο περιορισμός αριστερά της ΝΔ και δεξιά των ακραίων τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι όπως εγώ τον εννοώ) να συνεργαστούν, χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονισμούς. για την ανασυγκρότηση του χώρου. Αυτό όμως είναι χιλιοειπωμένο. Ας μου επιτρέψουν οι αγαπητοί υπογράφοντες να παρατηρήσω ότι το κείμενο δεν ήταν αντάξιο αυτού που όλοι αναμέναμε.

Βέβαια, χωρίς να θέλω να πέσω στην παγίδα της μεμψιμοιρίας και της γκρίνιας που μας χαρακτηρίζει ως λαό, θέλοντας, όμως, να είμαι συνεπής με τις παρεμβάσεις μου του τελευταίου έτους στα ΜΜΕ (ΤΟ ΒΗΜΑ, ΤΑ ΝΕΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, metarithmisi.gr, protagon.gr), επισημαίνω τα ακόλουθα: (1) Η διακήρυξη αποτελεί την σύνθεση όλων αυτών που γράφονται από μεμονωμένους αρθρογράφους τους τελευταίους μήνες και υπογράφεται από τους αναμενόμενους με πολλές παραλείψεις. (2) λείπουν παντελώς οι υπογραφές πολιτικών πρώτης γραμμής από όλο το φάσμα της Κεντροαριστεράς (πλην δύο), θυμίζοντας προσπάθεια παρθενογένεσης, και (3) θυμίζει το ΠΑΣΟΚ και άλλες δυνάμεις, αφού ουδεμία κίνηση έγινε από την ηγετική (και μη) ομάδα της ΔΗΜΑΡ, η οποία συνεχίζει να είναι οχυρωμένη πίσω από το θεωρητικά εξασφαλισμένο (;;;) 3%, που θα της επιτρέψει την είσοδο στη Βουλή, όποτε διεξαχθούν εθνικές εκλογές. Άφησα για το τέλος την επισήμανση ότι η διακήρυξη των πενήντα οκτώ παραλείπει παντελώς οιαδήποτε αναφορά στην Ενωμένη Ευρώπη. Ως μέλος του πυρήνα της Ε.Ε. η Ελλάδα συνθλίβεται από την πολιτική λιτότητας που επιβάλλουν οι χώρες του Βορρά. Δεν είναι λύση η συγκρότηση μετώπου του Νότου εναντίον των χωρών του Βορρά, αλλά η προσπάθεια, μέσω πειστικού πολιτικού λόγου, να πεισθούν όλοι να σκεφτούν το μέλλον της Ευρώπης και να προχωρήσουν με την περαιτέρω ενοποίηση (τραπεζική, δημοσιονομική και πολιτική). Η νέα Κεντροαριστερά πρέπει να πρωτοπορήσει σε αυτήν την προσπάθεια.

Λυπούμαι, αλλά αυτό δεν το θεωρώ το επιβαλλόμενο άλμα προς το στόχο της δημιουργίας της Νέας Κεντροαριστεράς, η οποία θα απόσχει από τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, με τις εύκολες λύσεις της επιστροφής στην προ του 2009 κατάσταση και θα προσφέρει προοπτική και ελπίδα στην κοινωνία για ένα δύσκολο μεν αλλά καλλίτερο αύριο. Ενός πόλου που θα προσφέρει τεκμηριωμένες και ρεαλιστικές λύσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, την παραγωγική ανάπτυξη και την ενεργειακή επάρκεια, την απασχόληση των νέων χωρίς δανεικά και επιδοτούμενα προγράμματα, την αγροτική πολιτική, την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης στην υγεία και στην εκπαίδευση, την προάσπιση των κεκτημένων ριζικών μεταρρυθμίσεων στα ΑΕΙ, στην Τεχνική Εκπαίδευση, στα Πρότυπα Σχολεία, τη δημιουργία υγιών βάσεων για την επαναλειτουργία του κοινωνικού κράτους και την άσκηση ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής.

Θα το επαναλάβω εμφατικά. Δημιουργία του πόλου της Κεντροαριστεράς χωρίς πολιτικούς δεν είναι εφικτή. Οι εκ των υστέρων δηλώσεις στήριξης της διακήρυξης εκ μέρους πολιτικών προσώπων δεν αρκεί. Είναι σαν τις ανέξοδες δηλώσεις συμπαράστασης στις προσπάθειες ειρήνευσης στην Μέση Ανατολή. Πρέπει να πρωτοστατήσουν οι έμπειροι, έντιμοι και αποδεδειγμένα ικανοί να ανταπεξέλθουν στις τεράστιες δυσκολίες πολιτικοί. Οι διανοούμενοι και όλοι εμείς θα συμπαραταχθούμε με εκείνους, που θα οργανώσουν και θα χαράξουν την πορεία της χώρας. Εμείς μπορούμε και πρέπει να επεξεργαστούμε τεχνοκρατικές προτάσεις, να προτείνουμε λύσεις και να τεκμηριώσουμε τις πολιτικές θέσεις, που θα βγάλουν από το αδιέξοδο τη χώρα. Η ηγετική ομάδα πρέπει να αποτελείται από πολιτικά όντα με γνωριμίες στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, οι οποίοι θα απολαμβάνουν το σεβασμό των ευρωπαίων ηγετών και θα έχουν το κύρος για να πετύχουν τη διαπραγμάτευση του χρέους και να χαράξουν την περαιτέρω πορεία της χώρας. Το κενό, που δημιουργείται από την αδυναμία της Κυβέρνησης να καταρτίσει ένα μακρόπνοο σχέδιο διαχείρισης του χρέους και ανάπτυξης, θα πρέπει να πληρωθεί από τις επεξεργασμένες και τεκμηριωμένες θέσεις του νέου πόλου. Παράδειγμα προς αποφυγήν είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος πίστευε (ελπίζω να μην πιστεύει πλέον) ότι με τα αστειάκια του και τα νιάτα του θα σαγηνεύσει τους πολιτικούς της Ευρώπης και θα τους υποχρεώσει να υποκλιθούν στο μεγαλείο του.

Και κάτι ακόμη για τους συναδέλφους μου, που υπογράφουν τη διακήρυξη και τους οποίους, ειρήσθω εν παρόδω, σέβομαι και εκτιμώ. Η απουσία τους, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, ήταν εμφανής τον Αύγουστο του 2012, όταν η Κυβέρνηση (αναφέρομαι φυσικά στην ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ που 11 μήνες πριν είχαν ψηφίσει θετικά) αλλοίωνε βασικές διατάξεις του νόμου 4009/2011, που επιτέλους έθετε τις βάσεις για τη σωστή λειτουργία, διοίκηση και διάρθρωση των ελληνικών ΑΕΙ και όταν επεξέτεινε τη θητεία των πρυτάνεων κατά δύο (ή και τρία σε μία περίπτωση) χρόνια, παρατείνοντας τη φαυλότητα με το κλείσιμο των πανεπιστημίων και την εκ μέρους τους άρνηση εφαρμογής νόμων του Κράτους. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ήσαν εκείνοι που αντιτάχθηκαν στο σχέδιο ΑΘΗΝΑ, το οποίο, αντί να καταργεί ανύπαρκτες ακαδημαϊκές μονάδες στην περιφέρεια της χώρας, ίδρυε νέες στη Λαμία και στην Κοζάνη.

Ελπίζω, έστω και την ύστατη στιγμή, να είναι άμεση η ανταπόκριση εκ μέρους τόσο των κομματικών σχηματισμών όσο και των αποστασιοποιημένων πολιτικών, οι οποίοι υποχρεούνται να αφήσουν κατά μέρος την μικροπολιτική και την προσωπική αυταρέσκεια και να προσέλθουν σε ένα τραπέζι, διακηρύσσοντας τη δημιουργία του νέου πόλου. Εμείς θα είμαστε δίπλα τους για να βοηθήσουμε στην ανασυγκρότηση της παράταξης, στη μεταρρύθμιση του Κράτους και στην επιστημονική επεξεργασία και τεκμηρίωση λύσεων στα προβλήματα που έχουν τεθεί. Και επιτέλους ας αντιληφθούν όλοι ότι δεν θέλουμε ούτε ΠΑΣΟΚ και άλλες δυνάμεις, αλλά ούτε και ΔΗΜΑΡ και άλλες δυνάμεις.

O Ιωακείμ Γρυσπολάκης, είναι καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης