Οι τελευταίες δημόσιες  συζητήσεις μαρτυρούν ότι η χώρα εξάντλησε μια  πεπατημένη που ακολουθήθηκε  από το 210. Ως εδώ, θα μπορούσε ο αισιόδοξος να πει, καλώς καμωμένα. Αποφύγαμε την ανοικτή χρεοκοπία. Δεν είναι και λίγο.  Αλλά τώρα ποιό είναι το επόμενο βήμα;

Οι λύσεις που προβάλλονται και από την αξιωματική αντιπολίτευση είναι η συνέχιση του παιγνιδιού με τους ίδιους όρους. Το μόνο που ουσιαστικά θέτουν οι δύο «μονομάχοι»   είναι ποιος θα είναι κυβέρνηση και ποιος αντιπολίτευση. Αν είναι κυβέρνηση η ΝΔ τότε οι οπαδοί της εφοριακοί θα μαζέψουν επιτέλους τους φόρους που τους αναλογούν. Αν είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ οι δικοί του εφοριακοί τους αντίστοιχους…

Διαφαίνεται αδιέξοδο και στις δημοκρατίες τα αδιέξοδα επιλύονται πολιτικά ή αλλιώς τίθενται προβλήματα για  η ίδια η Δημοκρατία…

Για να μην είμαστε άδικοι τις  τελευταίες μέρες, έχουμε  μια αξιοσημείωτη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς θέσεις αντιμετώπισης της κρίσης χωρίς την καταφυγή σε μονομερείς λεονταρισμούς. Η συνολική όμως κατεύθυνση διακυβέρνησης παραμένει στα ίδια. Ζητούν ενίσχυση του  ΣΥΡΙΖΑ ώστε να φτάσει σε αυτοδυναμία. Τότε οι δικοί του εφοριακοί…

Δεν είναι τυχαίο που κι ο πρωθυπουργός από την μεριά του έσπευσε να κλείσει τη συζήτηση περί εθνικής συνεννόησης την οποία ο κ Τσίπρας είχε χαρακτηρίσει  ως ανέκδοτο.

Στην τετράχρονη πλέον προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης  ένα πολιτικό κόμμα βρίσκεται στα έσχατα, ένα δεύτερο αναμένει στη σειρά, έχει αναφανεί ένα επικίνδυνο ναζιστικό μόρφωμα και παρά ταύτα ένα τρίτο προσπαθεί  να  ακολουθήσει τα δύο πρώτα. Το τρις εξαμαρτείν είναι ενώπιών μας με επίδικη πλέον την ίδια την δημοκρατική πορεία της χώρας.

Το πρώτο κόμμα κράτησε στο συρτάρι το νομοσχέδιο σημαντικών αλλαγών στο πολιτικό σύστημα. Το δεύτερο το είχε στο πρόγραμμά του αλλά δεν κάνει  τίποτε και το τρίτο αναμένει κι αυτό να πάρει το μπόνους των 50  εδρών και έχει σε …πρώτη προτεραιότητα την «απλή και άδολη αναλογική». Έτσι δια της άτοπον απαγωγής  προκύπτει πως το πολιτικό σύστημα δεν πρόκειται να αλλάξει από μόνο του. Η αλλαγή μπορεί να  έλθει μόνο από δυνάμεις έξω από αυτό. Οι άλλες χώρες  της κρίσης την αντιμετωπίζουν επιτυχώς επειδή έχουν αυτονόητα ένα  πολιτικό πλαίσιο εθνικής συνεννόησης. Το δικό μας σύστημα πολυπρόσωπο, βαρύ και πολυδάπανο έχοντας δαπανήσει την όποια αξιοπιστία του μέχρι ηθικής απαξίωσης όχι μόνο πρέπει να αλλάξει αλλά να δώσει στην αλλαγή του  παραδειγματικό χαρακτήρα.

Η πρωτοβουλία των 58 έρχεται να απαντήσει στο ερώτημα αυτό δηλαδή της αλλαγής του πολιτικού πρωτίστως πλαισίου. Το νέο που προβάλλει είναι μια πρόταση πολιτικής ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς που επλήγη περισσότερο (έσκασε η βόμβα στα χέρια της). Αυτή την ανασύνθεση την συνδυάζει  με την  διατύπωση  των όρων  ενός σχεδίου δίκαιης δημοκρατικής εθνικής ανασυγκρότησης. Ανασυγκρότησης  δηλαδή  που ξεκινά από το πολιτικό, και περιλαμβάνει  τη διοίκηση, το κοινωνικό κράτος  και το παραγωγικό σύστημα της χώρας που μετά τέσσερα χρόνια κρίσης συνεχίζουν να αποσυντίθενται.

Η πρωτοβουλία των 58 βλέπει τις ευρωεκλογές σαν ευκαιρία νομιμοποίησης της από τους πολίτες  με πρώτο στόχο να μπορέσει να δώσει άλλη τροπή στον στείρο πολιτικό ανταγωνισμό. Να αναγκάσει τις βασικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας να προσέλθουν σε ένα πλαίσιο ελάχιστης εθνικής δημοκρατικής συνεννόησης.

Οι ευρωεκλογές  προσφέρονται όχι μόνο γιατί είναι το πρώτο τεστ δοκιμασίας σε πανεθνικό επίπεδο, προσφέρονται επιπλέον γιατί η πρωτοβουλία των 58 μπορεί καλύτερα από κάθε άλλη πολιτική δύναμη  να θέσει το εθνικό πρόβλημα στη συσχέτισή του με το ευρωπαϊκό. Μπορεί να κρίνει την ευρωπαϊκή πολιτική αλλά και να υπερασπιστεί την Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί τη θεωρεί, χωρίς αστερίσκους, το ευρύτερο σύγχρονο πλαίσιο εθνικής ύπαρξης.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, παρά την διαφαινόμενη συγκατάθεση σημαντικού τμήματος των πολιτών, είναι σημαντικά . Δημιουργούνται  από την αντίσταση που ασκούν  πολιτικές νοοτροπίες  που έχουν παγιωθεί στη χώρα και στηρίζονται στα παράπλευρα του πολιτικού συστήματος όπως είναι ο κρατών λόγος των ΜΜΕ ο οποίος  συντηρεί τα αποτυχημένα στερεότυπα. Είναι προφανές ότι οφείλει να κρατά μια απόσταση από τις παγιωμένες πολιτικές πρακτικές  και να επιζητεί μια πρωτοκαθεδρία στη διαχείριση της μεγάλης προσπάθειας ανασυγκρότησης της παράταξης και της χώρας. Από εκεί προκύπτουν και οι δυσκολίες να απαντά μονολεκτικά  στην κάθε πρόσκληση ή και πρόκληση.

Η πρωτοβουλία των 58 ως ανασυγκροτούμενη Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη οφείλει  διαρκώς να διαφυλάσσει την καθαρότητα των στόχων της αλλά και την ανοικτότητα και ενότητα της προσπάθειας. Να επαναφέρει την αξιοπιστία στην πολιτική πρακτική. Να κερδίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών καθημερινά και να αναπέμπει ενθάρρυνση σε μια κουρασμένη κοινωνία. Πρέπει να κάνει πολιτική αλλιώς.

Υ.Γ. Η κρίση υποψηφιοτήτων στο Σύριζα, αλλά και στη ΝΔ, έχει κατά περίπτωση την εξήγησή της. Όμως υπάρχουν δύο άλλες όψεις πιο γενικές και  εξίσου σημαντικές .

Φαίνεται πως η απαξίωση της πολιτικής λόγω της κρίσης καθιστά δύσκολη την ανεύρεση σοβαρών υποψηφιοτήτων.

Αλλά είναι κι ένας πρόσθετος λόγος. Είναι τόσα πολλά τα πολιτικά αξιώματα στη χώρα μας ώστε, και με δεδομένο το δημογραφικό πρόβλημα  της, είναι αδύνατον πλέον να καλυφθούν. Όλοι θα γίνουμε  αυτήκοοι απελπισμένης αναζήτησης υποψηφίων περιφερειακών και δημοτικών συμβούλων σε δυο περίπου  μήνες…

By admin

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.