Το εγχείρημα ανασυγκρότησης της Δημοκρατικής Παράταξης, τίθεται, σήμερα, με διαφορετικούς όρους, από αυτούς που περιγράφονταν, στην ιδρυτική διακήρυξη των «58». Η αρχική σύλληψη προέβλεπε τη δημιουργία μιας πολιτικής «ομπρέλας» με ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, και ιδεολογικοπολιτικά συγγενείς δυνάμεις και πρόσωπα. Μέσω της συμφωνίας για κοινή πολιτική δράση και με πρώτο σταθμό τις ευρωεκλογές, στόχευε στην ανασυγκρότηση του «χώρου» με υπέρβαση των υπαρχόντων σχημάτων, με ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και με την οικοδόμηση μιας διαφορετικής σχέσης κόμματος -κοινωνίας. Η άρνηση συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ κατέστησε ανέφικτη τη δημιουργία αυτής της «ομπρέλας». Ωστόσο η «εθνική ανάγκη» να δημιουργηθεί μια ισχυρή, δημοκρατική, προοδευτική, φιλοευρωπαϊκή παράταξη, επέβαλε τη συνέχιση της προσπάθειας. Η πρωτοβουλία των «58» προχώρησε, έχοντας επίγνωση πως στις νέες συνθήκες, αντιμετώπιζε έναν εγγενή κίνδυνο: να εξελιχθεί σε κίνηση τύπου «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» (ΠΑΣΟΚ plus, όπως λέγεται).



Ώς τη στιγμή αλλαγής του εκλογικού νόμου των ευρωεκλογών, η «αδυναμία» αυτή, δεν δημιούργησε προβλήματα στην εξέλιξη της Πρωτοβουλίας. Αντίθετα βρήκαν πολύ μεγάλη απήχηση τόσο η εξαγγελία για τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης (ΔΠΠ), όσο και η απόφαση για την πανελλαδική δικτύωσή της, με τη δημιουργία τοπικών ομάδων πρωτοβουλίας, σε όλους τους νομούς και τις μεγάλες πόλεις. Οι εκδηλώσεις της ΔΠΠ, ανά την Ελλάδα, είναι μαζικές, συγκεντρώνουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, συνιστούν πολιτικό γεγονός.



Η απήχηση της ΔΠΠ δεν είναι δημιούργημα των ΜΜΕ, δεν συνιστά συγκυριακό φαινόμενο πολιτικής «μόδας». Την τροφοδοτεί η κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, η ανάγκη ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Υπόσχεται την ανανέωση κομμάτων και πολιτικού προσωπικού. Ο πολιτικός της λόγος εισάγει μια νέα ηθική στην πολιτική. Επαγγέλλεται μια ουσιαστικότερη και ενεργότερη σχέση πολίτη-πολιτικής. Μικρό δείγμα αποτελούν οι ανοιχτές διαδικασίες επιλογής υποψηφίων που προωθούσε το κίνημα πολιτών, που δημιουργούν οι ανά την Ελλάδα τοπικές επιτροπές πρωτοβουλίας. Δημιουργούνται μεγάλες προσδοκίες στην κοινωνία. Επανέρχονται στο πολιτικά πράγματα πολίτες που ιδιώτευαν απογοητευμένοι από τα κόμματα και την πολιτική τους.



Η κυβερνητική απόφαση να θεσπιστεί στις ευρωεκλογές ο σταυρός προτίμησης και να γίνει όλη η χώρα μια ενιαία εκλογική περιφέρεια, άλλαξε δραματικά τα δεδομένα και δυσκολεύει πολύ την υπόθεση της ΔΠΠ. Η αντιδημοκρατική διάταξη της «λίστας» που συντηρούσε τον αρχηγοκεντρισμό των κομμάτων, αντικαθίσταται με ένα χειρότερο μέτρο. Με αυτή τη ρύθμιση, ο παλαιοκομματισμός, η μιντιοκρατία, η διαπλοκή, αποκτούν «νομιμοποίηση» και συγκριτικό πλεονέκτημα, με ό,τι αυτό, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, συνεπάγεται για το πολιτικό σύστημα και τη δημοκρατία στη χώρα. Από αυτόν τον τελευταίο κίνδυνο δοκιμάζεται σήμερα και η εκλογική παράταξη στη συγκρότηση της οποίας προσβλέπει η ΔΠΠ, ως βήμα στη μακροπρόθεσμη προσπάθεια ανασυγκρότησης του χώρου. Μια εικόνα «ανακύκλωσης» του παλαιού πολιτικού προσωπικού, όπως και μια ωραιοποιημένη εικόνα ΠΑΣΟΚ plus, απονομιμοποιεί την πρωτοβουλία ως εγχείρημα ενότητας και ανανέωσης του χώρου και θέτει σε κίνδυνο την ίδια την προοπτική αυτής της υπόθεσης.



Το «νέο», λοιπόν, θα πρέπει να είναι η συνολική εικόνα που εκπέμπεται, από την εκλογική εμφάνιση της ΔΠΠ. Είναι ένα ενιαίο μήνυμα παράταξης που τη διαμορφώνουν ο προγραμματικός λόγος, ο τίτλος και τα σύμβολα του ψηφοδελτίου. Είναι οι ανοικτές, δημοκρατικές και ισότιμες για όλους τους υποψήφιους, διαδικασίες και ο τρόπος που θα διεξαχθεί ο πολιτικός αγώνας. Είναι το ενωτικό, αντιπροσωπευτικό, αξιοκρατικό ψηφοδέλτιο που συγκεντρώνει τη συναίνεση όλων για όλους. Το «νέο», κυρίως, θα κριθεί από το αν τα πρόσωπα που το στελεχώνουν θα αποτυπώνουν την ανάγκη ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού που έχει ανάγκη η χώρα.

• Ο Σταύρος Λιβαδάς είναι ιδρυτικό μέλος της Πρωτοβουλίας των 58